Ένα πολύ ευαίσθητο θέμα...
Συχνά τίθεται το ερώτημα από μαθητές μας: «Τώρα που οι πρόσφυγες και οι μετανάστες έχουν αυξηθεί στη χώρα μας, ο κίνδυνος μίας επίθεσης δεν είναι μεγαλύτερος; Πώς μπορώ να προστατευθώ εάν δεχτώ μία επίθεση; Πρέπει να έχω μαζί μου κάποιο αντικείμενο για αυτοάμυνα και αυτοπροστασία;»
Το συγκεκριμένο θέμα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, αφού είναι πολύ εύκολο, πατώντας σε ένα υπαρκτό πρόβλημα, όπως το μεγάλο κύμα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς εξαιτίας των πολέμων που εκδηλώνονται σε γειτονικές χώρες, να αναπτυχθούν πολύ επικίνδυνες ρατσιστικές αντιλήψεις και απόψεις. Είναι ο πόλεμος αυτό που αναγκάζει χιλιάδες ανθρώπους να ξεριζώνονται από τα σπίτια τους, τις πατρίδες τους και να αναζητούν μία καλύτερη τύχη σε άλλες χώρες παίζοντας τη ζωή τους κορώνα - γράμματα. Στη χώρα μας έχουμε πικρή εμπειρία από το τι σημαίνει μετανάστευση και προσφυγιά, ξεριζωμός, εκτοπισμός από τις εστίες. Είμαστε χώρα προσφύγων και μεταναστών και από μικρά παιδιά οι περισσότεροι έχουν ακούσει κάποια οικογενειακή ιστορία προσφυγιάς και μετανάστευσης. Έτσι, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να διακινούμε, υποκινούμε ή υποθάλπουμε τέτοιου είδους αντιλήψεις, ούτε να επιτρέπουμε να αναπτύσσονται μέσα στις σχολές μας με πρόσχημα την αυτοάμυνα.
Ας επανέλθουμε όμως στο επίμαχο.
ΖΗΤΗΜΑ 1ο: Τα κρούσματα βίας και οι επιθέσεις που μπορεί να δεχτεί κάποιος – δεν έχουν άμεση σχέση με την αύξηση του αριθμού των προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα μας. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, τα ποσοστά των επιθέσεων και της διάπραξης αδικημάτων που σχετίζονται με άσκηση βίας από ημεδαπούς (Έλληνες) είναι συντριπτικά μεγαλύτερα απ' ό,τι από αλλοδαπούς. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ερώτημα που μπορεί να τεθεί δεν έχει βάση. Η καλλιέργεια φόβου, ανασφάλειας αλλά και πραγματικά περιστατικά, που υπερπροβάλλονται είναι η αλήθεια για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων, μπορούν να ενισχύσουν ένα αίσθημα απειλής από τους μετανάστες. Επιπλέον, πρέπει να επισημάνουμε ότι η βία – πολύ συχνά – είναι αποτέλεσμα άσκησης βίας... Ας το σκεφτούμε λίγο καλύτερα αυτό γιατί, για παράδειγμα, το να πεινάει κάποιος ή να μην έχει σπίτι να ζήσει μπορεί να «γεννήσει» βίαιες ενέργειες... Κι επειδή στις σημερινές συνθήκες η πείνα, η εξαθλίωση, ο φόβος για το αύριο, που προκαλείται από πολύ συγκεκριμένες ενέργειες, μπορεί να αποτελέσει αιτία αύξησης των κρουσμάτων βίαιης συμπεριφοράς.
ΖΗΤΗΜΑ 2ο: Έτσι κι αλλιώς, είτε με αυξημένο αριθμό προσφύγων είτε με μειωμένο αριθμό μεταναστών, η αυτοάμυνα, η ενασχόληση με το Κραβ Μαγκά είναι ένα σημαντικό «όπλο» για να μπορεί ένας άνθρωπος να νιώθει ότι είναι σε θέση να προστατεύσει τον εαυτό του από οποιαδήποτε απειλή ή επίθεση που μπορεί να εκδηλωθεί οποιαδήποτε στιγμή από τον οποιονδήποτε. Άλλωστε, το Κραβ Μαγκά είναι τρόπος σκέψης, τρόπος ζωής, τρόπος αντίδρασης. Είναι το μέσον για να μπορείς να διαχειριστείς μία και μόνο συγκεκριμένη στιγμή η οποία μπορεί να προκύψει κάποια στιγμή στη ζωή σου. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζεις την ιδιαιτερότητα της κάθε στιγμής και να έχεις επίγνωση τι προκαλείς με ό,τι κάνεις και λες. Γι’ αυτό προετοιμάζουμε και προετοιμαζόμαστε είτε ως εκπαιδευτές είτε ως μαθητές...
ΖΗΤΗΜΑ 3ο: Είναι σαφές ότι το νομικό πλαίσιο στη χώρα μας απαγορεύει ρητά την οπλοκατοχή. Θέλει μεγάλη προσοχή στο τι προτείνουμε στους εκπαιδευόμενους να έχουν μαζί τους. Σκεφτείτε πως μπορούμε να συμβάλλουμε, έστω και άθελά μας, στο να προσαχθεί ή να συλληφθεί κάποιος επειδή – σε έναν τυχαίο έλεγχο – βρεθεί να έχει στην κατοχή του ένα σπρέϋ πιπεριού ή ένα μαχαίρι. Εκτός αυτού μέρος της διδασκαλίας του Κραβ Μαγκά είναι η χρήση των λεγόμενων «καθημερινών αντικειμένων» που περιλαμβάνουν μία ευρεία γκάμα αντικειμένων τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αυτοάμυνα.
ΖΗΤΗΜΑ 4ο: Στους σκοπούς της IKMF εντάσσεται και η διαπαιδαγώγηση κυρίως των νέων ανθρώπων ώστε να μην αναπτύσσουν ρατσιστικές και άλλες παρόμοιες αντιλήψεις που μπορούν να οδηγήσουν σε πράξεις και συμπεριφορές ασύμβατες με το ίδιο το Κραβ Μαγκά, τις αρχές και τους σκοπούς του. Το «πορεύεστε εν ειρήνη» δεν είναι σχήμα λόγου. Σήμερα, το Κραβ Μαγκά έχει – ή πρέπει να έχει και γι’ αυτό έχουν ευθύνη οι εκπαιδευτές – τέτοια λειτουργία. Ας ρίξουμε μία ματιά στα παιδάκια που εκπαιδεύουμε και θα καταλάβουμε όλη την ουσία αυτού του ζητήματος.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο χειρισμό τέτοιων θεμάτων. Και μερικές φορές καλό είναι να μην λέμε ό,τι θέλουν να ακούσουν οι μαθητές μας, αλλά εκείνο που είναι συμβατό με τους σκοπούς και τις αρχές του Κραβ Μαγκά. Και καλό είναι να θυμόμαστε κάτι από αυτά όπως περιγράφεται στην ιστοσελίδα της IKMF Ελλάδος:
«Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, οι συνθήκες άρχισαν να αλλάζουν στην Μπρατισλάβα. Εμφανίστηκαν φασιστικές και αντι-Σημιτικές ομάδες, αποφασισμένες να βλάψουν την κοινότητα των Εβραίων. Ο Ίμι ηγήθηκε τότε μιας ομάδας Εβραίων, οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν υπόβαθρο στην πυγμαχία και την πάλη, η οποία επιχείρησε να σταματήσει τις Αντισημιτικές συμμορίες από το να εισχωρήσουν στην Εβραϊκή συνοικία. Έτσι, ανάμεσα στο 1936 και το 1940, ο Ίμι έλαβε μέρος σε αναρίθμητες συμπλοκές στον «δρόμο», οι οποίες τον οδήγησαν να κατανοήσει ότι τα μαχητικά αθλήματα ελάχιστη σχέση έχουν με την αληθινή συμπλοκή σώμα με σώμα. Τότε ήταν που ξεκίνησε να αναπτύσσει ένα σύστημα το οποίο θα ήταν πρακτικό και αποτελεσματικό σε συνθήκες αληθινής αυτοάμυνας, όταν κινδυνεύει η ζωή ενός ατόμου.»
Οι ρίζες του Κραβ Μαγκά λοιπόν, βάσει της ιστορίας του, είναι αντιρατσιστικές. Ας μην επιτρέψουμε να αλλάξει αυτό σήμερα κάτω από την πίεση των καιρών.
Κ.Μ.